Jaco van der Vaart - Lives and works in Delft, the Netherlands
2016 - Curator at Artcentre Kadmium/Prinsenkwartier Delft
2004 - Artist at Pulchri Studio The Hague
1995 - 98 Willem de Kooning Academy Rotterdam
1993 - 95 Secondary Teacher Training Handicrafts Rotterdam
About the work
Why do I get the impression to be in the maze of life in Jaco van der Vaart’s art studio space? I wander around abstract, erratic sculptures, man-high, hand-small, sometimes in bright colors, others in earthy tones with natural-looking bulges, outgrowths and spin-offs. I try to find my way athrough the drawings, populated by investigative and exploring people, in which time stands still.
The art studio is a quiet place, the atmosphere around the statues and images subdued, but the diversity of materials reveals a lot of research, knowledge and activities: polyester, bronze, lead, wood, aluminum, ceramics, surgical steel, gypsum, gold leaf, iron, paraffin, rubber. Each object a different material and the drawings are detailed, delicate and made with a razor-sharp pencil tip. You experience the sketched and the modeled as a kind of distorted fairy tale, at the same time confronting and alienating. There is a strong tactile dimension: an artistic variation on the discoveries of the anatomy of sealed body’s’ insides. Secrets are revealed by the countless pencil lines, sometimes soft or dark shaded, rationalizing, humorous and, there it is again, alienating.
The oeuvre, collected in the art studio, suddenly appears to me as an inventory of everything surrounding us. Is it not better to name it a collection instead of a maze? But a collection of what? The common thread that I see is multitude: elements from perishable nature, the inside and the outside, the real and the imagined. Is that the essence in this alchemist environment, a place demanding the invisible in the visible world? This could explain why I am experiencing the art studio visit as a wandering trip. Jaco van der Vaart depicts with analytical and poetic exactness of things and worlds that allow themselves to be absorbed without difficulty into reality. This creates a cosmos with new distances and depths that lead you to start looking for a key, an entrance or the overview that the artist seems to have.
Text by Landa van Vliet
Translated Jeanette Kreuger
Over het werk
Waarom waan ik mij in het atelier van Jaco van der Vaart in het doolhof van het leven? Ik dwaal langs abstracte, grillige sculpturen, manshoog, handklein, soms in een felle kleur, anderen in aardse tinten met natuurlijk ogende uitstulpingen en vertakkingen. Ik probeer mijn weg te vinden in de tekeningen bevolkt door onderzoekende en speurende mensen, waarin de tijd stilstaat.
Het atelier is een stille plek, de sfeer rondom de beelden en afbeeldingen is ingetogen, maar de diversiteit aan materiaal verraadt veel onderzoek, kennis en activiteit: polyester, brons, lood, hout, aluminium, keramiek, chirurgisch staal, gips, bladgoud, ijzer, paraffine, rubber. Bij ieder object hoort een ander materiaal en de tekeningen zijn gedetailleerd, fijntjes, met een vlijmscherp potloodpuntje. Je ervaart het getekende en het gemodelleerde als een vervormd sprookje, tegelijkertijd confronterend en vervreemdend. Er is een sterke tactiele dimensie: een kunstzinnige variant op de ontdekkingen van de anatomie in de binnenkant van het gesloten lichaam. Er worden geheimen opengelegd door de ontelbaar vele potloodhalen, soms zacht of juist donker gearceerd, relativerend, humoristisch, en daar is het weer, vervreemdend.
Het oeuvre, verzameld in de studio, komt mij ineens als een inventarisatie voor van alles wat ons omringt. Is het niet beter om van een verzameling in plaats van een doolhof te spreken? Maar een verzameling van wat? De rode draad die ik ontwaar is veelheid: alle elementen uit de vergankelijke natuur, het binnen en het buiten, het werkelijke en het gedachte. Is dat de essentie in deze alchemistische omgeving, de plaats die het onzichtbare in de zichtbare wereld opeist? Dat zou kunnen verklaren waarom ik een atelierbezoek als een dwaaltocht ervaar. Jaco van der Vaart verbeeldt met analytische en poëtische exactheid dingen en werelden, die zich moeiteloos in de realiteit laten opnemen. Daardoor ontstaat er een kosmos met nieuwe verten en diepten, die je ertoe brengen te gaan zoeken naar een sleutel, een ingang of het overzicht dat de kunstenaar lijkt te hebben.
Landa van Vliet
kunstenaarsassitentie
Het atelier is een stille plek, de sfeer rondom de beelden en afbeeldingen is ingetogen, maar de diversiteit aan materiaal verraadt veel onderzoek, kennis en activiteit: polyester, brons, lood, hout, aluminium, keramiek, chirurgisch staal, gips, bladgoud, ijzer, paraffine, rubber. Bij ieder object hoort een ander materiaal en de tekeningen zijn gedetailleerd, fijntjes, met een vlijmscherp potloodpuntje. Je ervaart het getekende en het gemodelleerde als een vervormd sprookje, tegelijkertijd confronterend en vervreemdend. Er is een sterke tactiele dimensie: een kunstzinnige variant op de ontdekkingen van de anatomie in de binnenkant van het gesloten lichaam. Er worden geheimen opengelegd door de ontelbaar vele potloodhalen, soms zacht of juist donker gearceerd, relativerend, humoristisch, en daar is het weer, vervreemdend.
Het oeuvre, verzameld in de studio, komt mij ineens als een inventarisatie voor van alles wat ons omringt. Is het niet beter om van een verzameling in plaats van een doolhof te spreken? Maar een verzameling van wat? De rode draad die ik ontwaar is veelheid: alle elementen uit de vergankelijke natuur, het binnen en het buiten, het werkelijke en het gedachte. Is dat de essentie in deze alchemistische omgeving, de plaats die het onzichtbare in de zichtbare wereld opeist? Dat zou kunnen verklaren waarom ik een atelierbezoek als een dwaaltocht ervaar. Jaco van der Vaart verbeeldt met analytische en poëtische exactheid dingen en werelden, die zich moeiteloos in de realiteit laten opnemen. Daardoor ontstaat er een kosmos met nieuwe verten en diepten, die je ertoe brengen te gaan zoeken naar een sleutel, een ingang of het overzicht dat de kunstenaar lijkt te hebben.
Landa van Vliet
kunstenaarsassitentie